آرام از ســواحــل بــیــروت رد شـدی            بی‌اخـتـیار باعث این جزر و مد شدی

دریـا نـداشت طـاقـت دیـدار بـا تـو را            رودی که رو به سوی فلک می‌رود، شدی

آن‌سان در انفجار شکـفتی که گـفـته‌اند            خـورشـیدهای شـعـله‌ور بی‌عـدد شدی

سرخوش میان خیل شهیدان نشـسته‌ای            اما دلیل این غـم بی‌حـصر و حد شدی

از ما هم ای طنـین گـل سرخ! یاد کن            در نزد او که عـاشـقی‌اش را بلد شدی